Dete ne govori sa tri godine – razlog za brigu?

Dete koje nije počelo da razvija govor a ima tri i više godina jeste realan faktor roditeljske brige, a potreba za uključivanjem u logopedski tretman je više nego neophodna.

U tom periodu dete je, osim izostanka razvoja govora, uskraćeno za čitav komunikacioni proces koji prožima njegov emocionalni (psihički) i socijalni razvoj. Kroz komunikaciju dete izražava svoje misli i osećanja, traga za novim informacijama, pa je govor istovremeno neophodan u procesima socijalizacije.

Izostanak razvoja govora i jezika svrstava se u grupu psiholingističkih poremećaja poput disfazije (specifičnog jezičkog poremećaja) i razvojne govorne apraksije, ukoliko izostanak govorno-jezičkog razvoja nije uslovljen oštećenjem sluha, sniženim intelektualnim funkcionisanjem, cerebralnom patologijom, emocionalnim poremećajima ili teškom socijalnom deprivacijom. Kao najčešći uzrok ovakvih smetnji navodi se odloženo sazrevanje centralnog nervnog sistema koji uzrokuje smetnje u govornoj percepciji, auditivnom procesiranju, smetnje u organizaciji pokreta govornih organa a koji dalje onemogućavaju razvoj govora i jezika.

Specifični jeziki poremećaj poznat kao disfazija smatra se jednim od najčešćih jezičkih poremećaja u ranom detinjstvu te statistički podaci pokazuju da se javlja kod 7% dece. Problemi u ovoj zoni razvoja čine interakciju teškom, a nemogućnost deteta da komunicira vremenom ga izoluje, što vodi ka dubljim smetnjama na socijalnom, emocionalnom i planu ukupnog razvoja.

Podeli tekst:

1 2 Sledeća strana