Istraživači sa Max Planck Instituta su u novom istraživanju pokazali kakve pozitivne efekte na mozak ima stanovanja u blizini šume. Oni su upoređivali stanovnike urbanih delova grada sa onima koji su stanovali na periferiji, blizu šume ili parka. Efekat je najviše bio izražen na amigldali, integrativnom centru mozga za emocije, motivaciju i ponašanje. Ovo ispitivanje slično onom koje je sproveo Gregory Bratman, koji je zahtevao od ispitanika da šetaju 50 minuta kroz centar grada ili šumu, a potom ih je podvrgao različitim psihološkim testovima. U osoba koje su šetale kroz šumu, primećeno je značajno poboljšanje raspoloženja, ali i kongnitivnih sposobnosti. Slične efekte je pokazala studiija u kojoj su istraživači sa University of New Brunswick u Kanadi sakupili podatke od 1,3 miliona stanovnika iz 30 velikih gradova. Studija je trajala od 2001-2012, a ispitivano je koliko drveća ima u okolini, od velikih stabala do grmova. Zaključak studije je da što je bilo više zelenila u okolini, verovatnoća naprasne smrti je bila manja.
U Japanu je šumska medicina istraživana od 1992. U jednom istraživanju na 420 osoba iz 35 različitih šuma, osobe koje su provele nekoliko dana u šumi su imale u poređenju sa gradskim stanovnicima 12.4% manji nivo kortizola (kortizol je hormon stresa, što je viši – nivo stresa je viši), a nivo parasimpatikusa (koji dominira ui stanjima relaksacije) je bio viši za 55.0%. Krvni pritisak i srčana frekvenca su takođe bili niži u osoba koje žive u šumi. Aktivnost NK ćelija (ćelije imunog sistema koje ubijaju tumorske ćelije) je bila 56% viša. I posle mesec dana je njihova aktivnost bila visoka (23% viša nego u stanovnika urbanih delova grada).
Stanovnici centralnih delova gradova imaju viši rizik od psihijatrijskih oboljenja, depresije i šizofrenije posebno, od stanovnika ruralnih oblasti. Ovo se objašnjava stalnom aktivacijom amigdale u stanovnika grada (ona je centar odgovara u slučaju agresije ili straha). Aerozagadjenje i buka su očigledni kandidati za aktivaciju amigdale.
Pomenuta studija sa Max Planck Instituta potvrdjuje koncept neuroplastičnosti. Simona Kuhn i saradnici su pratili 341 odraslu osobu, između 61 i 82 godine života. U svih je učinjena funkcionalna magnetna rezonanca glave, sa posebnom pažnjom na amigdalu. Osobe koje su živele pored šume su imale najzdraviju amigdalu, a samim tim su se najbolje prilagođavale stresu. Istraživači se ograđuju, jer nije jasno da li život pored šume čini amigdalu zdravijom ili ljudi sa zdravom amigdalom odabiraju da žive pored šume.
Treba pomenuti i efekat aromaterapije tokom šetnje kroz šumu. Brojne mirisi biljaka imaju pozitivan efekat na ljudski mozak.
Dakle, opet su medicinska istraživanja potvrdila ono što svi znamo. Čovek je biće prirode, stvoren da se šeta kroz šumu i živi pored vode. Život u urbanoj sredini daje veći komfor i uzima visok danak.
Pomenuću ponovo i pozitivan efekat šetanja bez obuće po zemlji. U istraživanju publikovanom u Journal of Environmental and Public Health pod naslovom “Earthing: Health Implications of Reconnecting the Human Body to the Earth’s Surface Electrons” pokazuju se pozitivan efekat uzemljavanja na brojne degenerativne bolesti.
Dakle, dok je lepo vreme, brzo u šume i parkove.
Izvor: banenestorovic.blogspot.com