Kada žena rodi dete, ona se po prirodi stvari okreće prema bebi i posvećuje joj svoju pažnju. To je prirodan proces jer majka ulazi u simbiozu s detetom, što znači da se ponaša kao da je dete deo njene ličnosti. Dok je tokom trudnoće dete bilo deo njenog tela, ona, nakon porođaja, nastavlja da se ponaša kao da je dete deo nje, kao deo njenog Ja. Psihička simbioza znači da se majka i beba, to jest malo dete, ponašaju kao da su celina, kao da su jedna ličnost. Intenzivna faza simbioze traje do detetove treće ili četvrte godine.
Emotivno zreli muškarac prihvata simbiotski odnos majke i deteta kao nešto što je prirodno i brine se da zadovolji potrebe i majke i deteta. Ako je muž pre rođenja deteta bio na prvom mestu kod supruge u smislu njene pažnje, sada prihvata da je dete na prvom, a on na drugom mestu.
Nesvesne emocije
Za razliku od emotivno zrelog muškarca, to jest muža i oca, infantilan muškarac nespreman je za ulogu oca. On ne prihvata promenu u odnosu koju je donelo rađanje deteta. Ženino okretanje ka detetu on doživljava kao gubitak njene pažnje i ljubavi, kao odbacivanje. Zato je često da on na pojavu deteta reaguje ljubomorom. Umesto da reaguje kao otac, on zapravo reaguje kao stariji brat koji sada mora da deli ljubav s mlađim bratom ili sestrom.
Infantilan otac može biti svestan ove ljubomore, ali ona može biti i na nesvesnom nivou. Evo jednog primera nesvesne ljubomore prema detetu: nakon rođenja deteta, muž je počeo da doživljava da ga žena manje voli, što je sebi objasnio time da ona sigurno ima ljubavnika. Nakon što ju je špijunirao tražeći ko bi mogao da joj bude ljubavnik, počeo je svoju patnju da utapa u alkoholu, što je dovelo do alkoholizma, a zatim i do razvoda.
Odnos infantilnog oca prema detetu je najčešće ambivalentan, što znači da on na jednom nivou prihvata dete, dok ga na drugom ne prihvata i odbacuje. To se najbolje vidi u smanjenoj toleranciji na detetove postupke, tako da vrlo brzo postane iziritiran detetovim ponašanjem, nakon čega se ili povlači iz komunikacije ili verbalno grubo reaguje i neprimereno kažnjava dete.
Kada se gleda način vaspitanja deteta od strane infantilnog oca, tada nalazimo elemente zanemarivanja deteta, ali i povremene činove zlostavljanja. Čini nam se, na osnovu prakse i različitih ispovesti majki, da infantilan očuh pokazuje veći stepen neprihvatanja deteta u odnosu na infantilnog oca.
Drugi problem koji ima infantilan otac nakon što se majka okrenula ka malom detetu jeste dosada. Dok je pre rođenja deteta uživao u odnosu s partnerkom, jer su zajedno upražnjavali raznorazne oblike zabave, život sa ženom okrenutom ka malom detetu postao mu je krajnje dosadan. Evo jednog primera: nakon rođenja deteta, muž je prestao da izlazi iz kuće, preselio se na kauč, gledao televiziju i pio pivo, smatrajući da svojim prisustvom u kući ženi pokazuje solidarnost. Posle godinu dana to ga je dovelo do zaključka da „brak nije za njega” i zahteva za razvod.
